Stuck on Bayunairport while travelling to Auckland

Daar gingen we dan richting het vliegveld. De nacht ervoor had ik slecht geslapen, eigenlijk al weken. Het kwam er nu toch echt op aan, Gecontroleerd of ik écht wel alles bij me had. twee volle koffers, veel te groot. Dit werd bevestigd op Schiphol, alle twee de koffers waren te zwaar en dan te bedenken dat ik 46 kilo mee mocht nemen!

Ik was zo nerveus. Dit was iets waar ik het al 2 jaar over had. Wat wilde ik graag naar Nieuw-Zeeland. Het was dan eindelijk geregeld en toch sloegen de zenuwen toe. Een soort van misselijkheid. Spanning misschien? Ik bedoel 5 maanden je ouders, broertje, vriendinnen en familie niet zien is niet niks.
Op het vliegveld nog wat gedronken met mams en paps daarvoor hadden we al ingecheckt. Daarna zijn we naar de douane gelopen.

Mijn ouders geknuffeld en moest toch wel huilen. Mams moest ook huilen en daardoor werd ik nog verdrietiger. De laatste tijd liep het niet zo lekker en was ik al best veel van huis maar om dan te weten dat als je s'avonds in je appartement komt en dat ze er niet zijn begon ik toen pas te realiseren.

Ik was alweer totaal vergeten dat de echte grote uitdaging al zou beginnen voordat ik in Nieuw-Zeeland zou arriveren.
Ik had namelijk een tussenstop van 17 uur op het vliegveld in China voordat ik verder zou vliegen naar Auckland.

Daarbij optellende mijn angst voor het vliegtuigtoilet. Doodeng vind ik het zo'n kleine ruimte. raar toilet. Als er turbelentie is zit je gewoon niet prettig in dat kleine hokje en dan nog het doortrekken, afschuwelijk.
Ik heb het toiletbezoek dus zo'n 4 uur uit kunnen stellen maar ieder mens moet een keer naar het toilet. Dus ben ik de uitdaging aangegaan.
Ik schrik me nog steeds kapot als ik op het 'flush' knopje moet drukken en hij trekt later door dan verwacht maar heb de meeste angst wel overwonnen. Maarja wat wil je als je twee keer 12 uur moet vliegen.

In het vliegtuig had ik een Nederlander naast me zitten die woonde in Australie en ging terug naar huis. Ik kreeg vreselijke verhalen te horen over het beruchte vliegveld, het vliegveld waar ik 17 uur moest wachten tot mijn volgende vlucht. Het lichtpuntje van het verhaal waren de rokersruimten. Het bleek zo te zijn dat ik het vliegveld helemaal niet af mocht dus ik was zielsgelukkig met het feit dat ik op het vliegveld mocht roken. Je verslaving moet je natuurlijk in stand houden ;)

Eenmaal aangekomen op het vliegveld in China, bleek veel van de verhalen waarheid te zijn. Géén enkele baliemedewerker kon je helpen. Leuk zo'n 'information' desk. Ze hadden het beter: 'i don't have a clue what you are saying to me' desk moeten noemen. Ze wisten werkelijk niets en in alle antwoorden die gegeven werden zat wel een 'maybe' of 'I am not sure'.

Sommigen die keken je aan, schudden met hun hoofd: zo van ik begrijp het niet en gaan dan zonder een woord tegen je te zeggen ervandoor, quite strange.

Nog wat gedronken met de Hollandse Australiër en hij ging naar zijn volgende vlucht. Zat ik dan in mijn eentje op een vliegveld niet groter dan een kilometer. Toen drong het pas tot me door.

Shit ik ben alleen, echt alleen, tussen allemaal Chinezen, ik kan geen geld wisselen want dat hadden ze niet. De enige restaurants waren chinees. (je zou er maar niet van houden) gelukkig waren de menu's in het engels!.

Ik keek op mijn horloge het was daar 7 uur s'ochtends.
Mijn vlucht zou vertrekken om half 1 's nachts.
Hoe zou ik deze tijd eens gaan besteden?.

Ik begon met een sigaretje roken, hoe kan het ook anders.
Daarna heb ik een rustig plekje opgezocht waar ik kon liggen.
Ik was blij dat ik mijn boeken bij me had zodat ik wat kon lezen.
De tijd ging super langzaam.

Ik heb dus de zon zien opkomen en ik heb de zon onder zien gaan. Heel leuk als je romantisch samen op een zonnige dag op het strand zit met een drankje en een hapje. Minder leuk als dat idyllische beeld wordt gezien vanuit een klein Chinees vliegveld waar elke cola die ik kocht lauw was en de airco pas op windkracht 11 werd gezet toen de avond naderde. 12 uur lang tropisch warm, spijt van m'n uggs en spijkerbroek, 5 uur lang nederlandse winter met een flinke 'bries'. Op dat moment kwam de liefde voor mijn uggs gelukkig weer naar boven.

Natuurlijk was het niet allemaal slecht. Er waren twee rokersruimten waar je al genoeg rook en nicotine naar binnen kreeg als je er 5 meter vandaan stond. Dus voor het eerst was mijn pakje nog vol rond half 2 s'nachts (Vliegtuig had vertraging)
Alleen jammer van de chronische hoofdpijn die je er gratis bij kreeg. Wat dan ook nog eens versterkt werd door de airco.

Het klinkt allemaal heel opbeurend. Gelukkig kwam ik een Australische jongen tegen die graag al het leed van Guangzhou (naam van de stad waar het vliegveld ligt) met me wilde delen.

Zijn openingszin?
'You're alone, me too.
I'm hungry, do you want to grab some lunch together?

En dan te bedenken dat hij voor deze zin 4 uur de tijd heeft gehad.
We zaten namelijk al vanaf half 8 's ochtends in de buurt van elkaar en hij keek vaak mijn kant op omdat ik mijn draai niet konden vinden daar op de vloer. (hoe je het ook probeerde het was onmogelijk om op de stoeltjes te liggen dus de vloer was de beste optie)

Ik dacht dan proberen we het op de grond maar eindigde met een blauwe plek in mijn zij omdat ik mijn laptop zo dichtbij mogelijk wilde houden.

Zodoende, hoe raad je het, hebben we chinees gegeten met stokjes natuurlijk. Ik heb naar alle verhalen geluisterd die hij vertelde.
Hij had al veel gereisd en daar horen natuurlijk verhalen bij.
We hebben veel zitten kletsen. Hij wilde (zoals het hoort) betalen.
Maar zijn kaart deed het niet in het restaurant dus uiteindelijk heb ik betaald. Hij verontschuldigde zich en kwam met een plan.

You payed lunch. So i will pay the dinner for tonight.
Cause we both will be here quite some time.

Ik dacht: um hoe dan?! je kaart werkt niet.
Maar we hadden genoeg tijd om een oplossing te bedenken dus ik stemde in. Heel de dag een beetje rondgelopen opzoek naar een automaat (die er niet was).

Onze voeten gewassen in de wasbakken bij het toilet daarna ook maar rondgelopen op blote voeten omdat je voeten opzwellen van een lange vlucht en het was heel moeilijk om m'n schoenen weer aan te krijgen. (gelukkig kan ik er nu wel om lachen).

Na een hele tijd slenteren zijn we maar ergens gaan liggen.
Steeds meer mensen kwamen op het idee dus het zag er al een stuk minder belachelijk uit. Al onze handbagage in het midden gelegd en in slaap gevallen.

Ik denk dat we ongeveer 2 a 3 uurtjes geslapen hebben. (ik had gelukkig mijn wekker gezet anders waren we absoluut te laat geweest voor de vlucht).

Then we had dinner.Wat hebben we gegeten? Jup. Chinees maar dit keer met een vork, Afwisseling is fijn en ik was die stokjes meer dan zat.

Toen naar zijn gate en afscheid genomen. En toen was ik weer alleen met nog 4 uur te gaan, wat uiteindelijk 5 en een half uur werd. Eenmaal in het vliegtuig zat ik weer naast een Chinees. Deze man was gelukkig aardig want ik kon eigenlijk geen chinees meer zien:p. Ik ben als een blok in slaap gevallen en heb enkel vlagen meegemaakt van de reis naar Auckland. Gelukkig kon ik nog wel optijd van het uitzicht genieten van Nieuw-Zeeland vanuit de lucht. Echt Schitterend!!. Het was zo mooi en ik was zo enthousiast dat ik ben vergeten om er foto's van te maken.

Bij de douane werd ik toch wel nerveus. Niet omdat ik illegale spullen bij me had. Maar omdat ik eindelijk mijn appartement zou zien en eindelijk in mijn Queensize-bed zou kunnen slapen, ik was de vloer en vliegtuigstoel helemaal zat.

Maar toen ik de deur van mijn appartement opende kwam er toch een vlaag van teleurstelling over me heen. Ik had een sleutel van mijn kamer, deze stak ik in het slot en opende de deur. Geloof het of niet toen ik mijn blik werpte op de kamer ben ik in tranen uitgebarsten.
Mijn verwachtingen waren sowieso te hoog maar dit viel tegen.
Nu ik hier al anderhalve dag ben weet ik dat het door de vermoeidheid kwam want het valt opzich nog best mee. (komt door het grote bed)

Er bleek een grotere kamer te zijn, het zat me niet lekker dus ik ben gaan informeren bij de balie. Wat bleek er is nog een kamer over op dezelfde verdieping dus aanstaande zondag verhuis ik naar de grotere kamer. Noem het verwend of wat je wil maar ik zit wel 5 maanden in een ander land een beetje ruimte is altijd fijn :).

Vandaag (donderdag) naar mijn stagebemiddelingsbureau geweest en maandag zal mijn eerste werkdag zijn bij Global Student.
Ik ben heel benieuwd en erg zenuwachtig!.

A.s. zaterdag is er een trip voor alle interns van new-zealand intern (het bemiddelingsbureau) hier ga ik naartoe en ben zeer benieuwd.
Er werd gezegd neem je bikini mee, ik dacht die is gek want het is hier al 'freezing' als je in twee t-shirts met lange mouwen en een dik vest loopt. Maar we zullen zien voor de zekerheid neem ik hem toch maar mee. één dag is hier als vier seizoenen in Nederland dus wie weet, I can be lucky.

De rest van de week is het de stad bekijken. (De stad is super groot.
uphill, downhill, everything). dus ik heb nog veel te bekijken.
Moet nog boodschappen doen want tot nu toe heeft 'le french guy' voor me gekookt en zijn we 'uiteten' geweest bij HOE RAAD JE HET?!
De Chinees in het gebouw, wat trouwens 'The Empire' heet.

Het klinkt luxer dan dat het lijkt door het volgende:
We hebben een zwembad zonder water.
We hebben een bar zonder echt een bar.
Smoking area is er niet echt. Iedereen rookt voor de deur en de sigaretten liggen net als op Hogeschool Rotterdam overal op de vloer.
De sportschool is eigenlijk niet voor meer dan 8 personen.
Maar de manier om er te moeten komen is wel grappig net een soort geheime gang.
De wasmachines in het washok hebben 3 standen: HOT, COLD en PRESS WARM. (geen idee wat dit laatste inhoud dus als iemand het weet? do not hesitate to tell me!)
Enige restaurant in het gebouw is de Chinees. (ookal is het eten echt zeer goed!) Je krijgt een bord waar je een week van kan eten, bij wijze van spreken en het kost 9 NZD. Dat is ongeveer iets meer dan 6 euro.
Gelukkig hebben we wel een eigen drank winkel :D.

Tot nu toe veel verschillende mensen ontmoet.
In één avond spreek je Engels, Frans, Spaans en Duits.
Soms ingewikkeld maar heel handig voor het oefenen van je talen.


Maar al met al, ookal ben ik hier nog maar net.
Auckland krijgt nu al een plekje in mijn hart.
Het is een schitterende stad. (L)