Loved ones always in your heart - Reisverslag uit New Zealand, Nieuw Zeeland van Manon Graaf - WaarBenJij.nu Loved ones always in your heart - Reisverslag uit New Zealand, Nieuw Zeeland van Manon Graaf - WaarBenJij.nu

Loved ones always in your heart

Blijf op de hoogte en volg Manon

06 Januari 2013 | Nieuw Zeeland, New Zealand

Zondag avond, Morgen begint de realiteit weer.
Net een geweldige reis van twee weken achter de rug, de lange verhalen over dit andere schitterende gedeelte van Nieuw-Zeeland zal nog volgen.

Nu wil ik eerst even mijn hart luchten voor degene die het willen lezen.

Ik wilde een taxi.
Een taxi die mij mijn nieuwe leven in zou begeleiden. Na teveel uren die menselijk zijn gespendeerd te hebben op een klein vliegveld was ik haast mensenschuw geworden en vooral aziatenschuw.

Wat kon mij die ritprijs nou schelen. Ik wilde niet meer opgekropt tussen mensen staan met twee gigantische koffers. Ik was dan eindelijk aangekomen in Nieuw-Zeeland en daar wilde ik als een diva naar mijn nieuwe onderkomen gebracht worden. Ik kon niet meer wachten. Mijn geduld was op.

Ik zat nog geen 4 dagen geleden in een hostel en was al anderhalve week aan het reizen door het Zuidereiland. Dit nieuwe leven waar ik zo naar uit had gekeken is dan al een hele tijd aan de gang.

'The expire date' is over exact 5 weken vanaf morgen. Ik zie er tegenop om te vertrekken maar vind het ook wel fijn om weer naar huis te gaan.
gemengd gevoel..

Ik heb het gevoel dat ik zoveel dingen heb gemist, terwijl ik druk bezig was en ben mijn leven hier op te bouwen. Ik heb mijn eigen thuisgevoel gecreerd in dit land ver weg van huis.

Ik zat op het Zuiderieland en verlangde meer terug naar mijn bed in mijn appartement in Auckland dan naar mijn bed thuis. Wat een voldoen maar raar gevoel geeft. Ik miste mijn meissie in Auckland en de stad met al zijn drukte.

Sinds ik hier ben heb ik al zoveel meegemaakt, wat ik nooit zou kunnen verwachten toen ik op het vliegtuig stapte hiernaartoe.

Ik heb mij zielsgelukkig maar zeker ook ziels ongelukkig gevoeld. Het leven komt met ups en downs, waar je ook ter wereld bent, dat weet iedereen.

Alle mensen die ik hier heb ontmoet. Al die mensen met hun eigen verhaal. en alle verhalen onaf.

Behalve eentje...

Deze jongen heeft zoveel indruk op mij gemaakt en ik mis hem verschikkelijk. Sommige gebeurtenissen had ik liever ondaan gemaakt. Jammer genoeg is dat onmogelijk.

Ik voel me gelukkig met de tijd die ik samen met hem heb mogen doorbrengen. Er waren nog zoveel dingen die ik hem wou vertellen, nog zoveel plekjes die ik samen wou bezoeken. Alle plannen zijn ineens in rook opgegaan. Ik had het hem zo gegund om naar Japan te gaan en zijn familie te kunnen zien na zijn studie., zijn zusje zou kunnen zien opgroeien en van alle mooie dingen in het leven zou kunnen genieten, gewoon zoals hij elke dag al deed.

Want zoals we vaak tegen elkaar zeiden:
'We are fucking lucky blessed bastards'

Gelukkig mag ik een gedeelte van hem meenemen en kan ik deze plekken toch nog 'samen' bezoeken.
Ik kan zijn ouders daar niet genoeg voor bedanken. Geweldige mensen en ik heb dan ook ongelofelijk veel respect voor hoe zij met het verlies omgaan.

Vandaag was een moeilijke dag, lopend door de stad die me herrinerd aan alles maar dan ook alles. Maar ik ga ervoor zorgen dat ik alles herriner met een glimlach, ook als die gevuld is met tranen.

Ook heb ik mijn één gekke vriendinnetje weer om me heen en zijn we samen wezen lunchen bij 'waterfront'.
We gaan dan ook zeker nog een drankje doen bij zijn favoriete plekje hier in Auckland.

Ik heb een gedeelte van mijn hart niet alleen verloren aan dit land maar ook aan de mensen die ik heb ontmoet. Dit worden vrienden voor het leven.

Mijn leven zal niet meer hetzelfde zijn en daar heb ik vrede mee.
Deze ervaring heeft mij zoveel sterker gemaakt en dat zal het blijven doen. (dit zal ik ook zeker nodig hebben bedenkend dat ik weer 17 uur tussen spugende chinezen mag spenderen onderweg naar huis :P)

Ik heb mezelf hier nog beter leren kennen, ik ben trots op alle mensen om mij heen en ben de kleine dingen en vriendschappen thuis alleen nog maar meer gaan waarderen.

Had alleen zo graag nog één keer dat vanzelfsprekende whatsapje willen hebben:

Hola Linda, como estas?
Lessons are so boring as usual, I am almost done, Can you come downstairs in 10 min?

en dat we dan een sigaretje zouden roken en hij zou zeggen: ik moet echt stoppen, rook teveel sinds ik met jou omga en daarna naar elkaars verhalen en roddels zouden luisteren en dat ik dan vanzelfsprekend weer terug aan het werk zou gaan en hij naar school maar ondertussen stiekem tijdens werk en school door gekke filmpjes en foto's naar elkaar zouden sturen omdat vervelen nou eenmaal saai is.
We zouden bedenken wat zijn kamergenootje dit keer voor ons zou koken en waar we s'avonds of doordeweeks heen zouden gaan.

Sommige dingen komen onverwachts en ik hoop dat het gebeurd met een reden.

Toch..
Al met al, ik zou dit voor geen goud willen ruilen en ben blij dat ik nog 5 weken de tijd heb om hier rond te scharrelen en vooral om ook weer hard aan het werk te gaan want mijn stage en collega's zijn leuk.

Ben benieuwd naar alle gekke vakantie + oud en nieuw verhalen.

Hierbij verklaar ik: New Zealand, I Love You <3.







  • 13 Januari 2013 - 17:50

    Patrick En Susanne:

    Wat een even prachtig als ontroerend verslag, Manon,
    over wat je in de laatste 3 maanden al niet meegemaakt hebt.
    Bedenk (voor zover je dat al niet doorhebt): alles heeft een reden.

    (gewoon voor het idee; kijk je verslag van 3 maanden geleden er nog maar eens op na :-) )

    wij wensen je nog 4 bijzondere weken toe en we zien je graag weer terug in het Nederlandse

    patrick en susanne

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nieuw Zeeland, New Zealand

Brutale mensen hebben de halve wereld

(Zondag)
Ik ben nu al 4 dagen een bewoner van 'The Empire' at Whitaker Place.
Met mijn eerste koffer half uitgepakt zit ik op mijn nieuwe kamer.
Terwijl ik aan het uitpakken was moest ik aan Oualid denken.
Hij zei tegen mij: Manon, Brutale mensen hebben de halve wereld.
Zo zie je maar, zit ik dan in mijn grotere kamer met een voldaan gevoel.

Mijn nieuwe kamergenootjes zijn best wel aardig en erg netjes! Alles is brandschoon en na het eten doen ze ook weer gelijk de afwas. Ik ben er erg blij mee maar dan denk ik bij mezelf: zullen ze het wel met mij uithouden? Want zodra ik even niet oplet is mijn kamer alweer veranderd in een vuilnisbelt.

Ik had al mijn spullen verwisselt, Ik ben verhuisd van 1913B naar 1914C. Gelukkig maar want het was nog een hele onderneming om mijn twee koffers, het eten uit de koelkast,(mam ik heb mandarijnen gekocht!) en mijn weekendtas mee te sjouwen.

Eenmaal in het appartement wilde ik naar het toilet. Bleek er geen toiletpapier te zijn dus ik vraag aan mijn kamergenootje hebben we geen toiletpapier? Zegt ze: jawel. dus op mijn beurt vraag ik: Waar is het dan?. Het blijkt dus dat ze hun eigen toiletpapier kopen en dit elke keer als ze naar het toilet gaan meenemen.
Een soort van campinggewoonte maar dan ietsje luxer.
Nu zat ik dus met het probleem dat ik niet naar het toilet kon omdat ik geen papier had. Uiteindelijk kreeg ik een paar velletjes van het meisje omdat ik zo zielig keek. (De winkel om het te halen is 20 minuten lopen) Dus dan had ik het waarschijnlijk al in mijn broek gedaan.

Hetzelfde doen ze hier met de douchespullen. Elke keer nemen ze het mee naar de badkamer en dan nemen ze het weer mee terug hun slaapkamer in. Ik heb al tegen haar gezegd: Het spijt me maar ik ga niet elke keer heen en weer lopen met al mijn spullen.

Ik heb scrubcreme, voetscrub, shampoo, cremespoeling, rituals douche gel, scheergel en ga zo maar door. Als ik dat elke keer heen en weer moet sjouwen kan ik een extra half uur uittrekken voor een douchebezoekje.
Ook ben ik absoluut niet van plan om met mijn wc-rol of met wcpapier velletjes door mijn appartement te lopen. (dan kunnen ze zien aan de hoeveelheid die je meeneemt of het een grote of een kleine boodschap is).
Ze vond het niet erg zolang ik het maar netjes op één plek zou neerzetten en niet alles rond zou laten slingeren.

Ze kwam zich net al verontschuldigen voor de lucht van het koken en voor de herrie. Ik had zoiets van.. hmm, welke herrie?
Dus ze moest lachen. Ik zei tegen haar ik heb daar totaal geen last van, Ik ben absoluut niet moeilijk en als er iets is zal ik het wel zeggen.
Ik slaap de laatste tijd veel dus ik zal er niet veel van merken.
Ze glimlachte en zei je bent aardig, ik zal een goede buur zijn.


Maargoed even wat verhalen over het weekend!.
Vrijdag en Zaterdag zijn we gaan stappen.

Vrijdag was het meer een kroegentocht.
Eerst naar Globe bar. (dat is een soort kelder/discotheek)
Daarna naar Margarita's (ook een leuke tent met een boven en benedenverdieping).
Daarna naar Showgirls. (waar dames dansen in hun ondergoed, eigenlijk gewoon een striptent maar op die manier klinkt het wat netter)

Ik dacht nou laat ik eens een drankje bestellen. dus ik betaal het bedrag en krijg gekke briefjes met vrouwen in bikini erop terug.
Dus ik vraag aan haar dit is geen echt geld, waar is mijn wisselgeld?
Zegt ze ja je kan het een straat vederop inwisselen. want dit zijn briefjes die je aan de dames kan geven. Dus ik vraag het nog een keer.
Ik zou graag normaal wisselgeld terug willen krijgen want ik wil niets aan de dames geven..

(Ik was met een Fransoos en een Japanner naar binnen gegaan en de Japanner gaf me een briefje van 5 dollar) Dus er kwam gelijk een halfnaakte vrouw als een aasgier op me af voor dat dollarbriefje. (de Japanner deed voor hoe het moest. Hij stopte het briefje in zijn mond en de vrouw pakte het aan, met haar borsten.

Ik zei dus al dat ga ik echt niet doen haha. Maar het was al te laat de vrouw kwam naar me toe en deed precies hetzelfde bij mij. Terwijl ik het briefje nog in mijn hand had. Een beetje geschokt keek ik naar de Japanner, die al in een deuk lag door het gezicht wat ik trok. Hij bood me een drankje aan voor de schrik. De rest van de avond was hartstikke gezellig. Alleen toch een beetje raar hoor, al die mannen die haast kwijlend met hun mond open naar die vrouwen kijken.

Ik was daarna even naar buiten gegaan om een sigaretje te roken.
Toen zag ik verderop een bordje staan met massage. Mijn rug deed al een paar dagen zeer dus ik dacht waarom niet!.
Achteraf had ik moeten weten dat dit niet echt de plek was om een massage te krijgen, zeker niet rond dat tijdstip maar ik had al aardig wat glazen op en zocht er niets achter.
Dus ik ging de trap op en de deur werd open gedaan.
dus ik zei hallo ik zou graag een massage willen.
De vrouw keek me een beetje raar aan en zei oke kom maar binnen.
''I will show you the girls that are available''
Toen ik die zin hoorde dacht ik: oh shit.. ik ben een bordeel ingelopen.
Maar ik kon geen woord meer uitbrengen omdat ik bij mezelf dacht hoe kan ik nou zo naïef zijn!
Ze nam me bij de hand en stelde de dames voor dus ik zei hallo.
Toen heb ik een smoes bedacht en ben ik gauw terug naar beneden gegaan.

Uiteindelijk kon ik er heel hard om lachen maar dat duurde wel even.
Er kwam een meisje naar me toe en vroeg wat er aan de hand was omdat ik zo ernstig keek. Dus ik vertelde wat er gebeurd was.
Ook zei moest erg lachen. Ze was met een groepje en ze legde me uit:
Overal waar je massage ziet staan, is niet echt een massage.
Overal waar je karaoke ziet staan of privite karaoke, is geen karaoke bar.

Het bleken kiwi's te zijn. Op vrijdagavond heb ik dus officieel mijn eerste kiwi's ontmoet!. Het zijn erg warme en vriendelijke mensen.
We zijn met z'n allen in een taxi gestapt en naar een andere bar gegaan.
Ik ben alleen totaal vergeten om telefoonnummers uit te wisselen :(.

Zaterdag zijn we naar een Family gegaan, dat is weer een andere bar/discotheek. En hier hebben we een dragshow gezien.
Echt geweldig! Alles over de top. (Mannen in cocktailjurken, galajurken allemaal frutsels in hun haar en dansen dat ze kunnen!)

In februari is hier een festival wat lijkt op the Gay Parade dus wie weet ga ik eens kijken hoe het er hier aan toe gaat. Misschien dat ik dan al op het Zuidereiland zit maar wie weet. Ik denk dat het wel een groots iets is net als in Amsterdam, waar ik trouwens ook nog steeds niet ben geweest!.

Ik was doodmoe en besloot naar huis te gaan, De Fransoos had iemand ontmoet dus die wilde nog blijven. Ik heb een taxi gepakt naar het appartement. De taxi-chaffeur zei tegen me.
What are you doing on K-road? (dat is de straat waar al de clubs zijn)
Dus ik verteld dat ik uit was geweest.
Ik kreeg gelijk een hele preek, K road is geen wijk voor een meisje als jij je moet naar andere straten gaan, daar is het netter)
Hij pakte pen en papier en schreef 5 verschillende clubs en straten op waar het volgens hem beter was om naartoe te gaan.

Dit geeft al aan, hoeveel ik nog moet zien in deze stad.
Want je kan de hele dag rondlopen en nog kom je elke keer nieuwe straatjes tegen en nieuwe wijken.

(Maandag)
De eerste nacht in mijn nieuwe kamer is best goed bevallen:)
Het bed ligt wel iets stugger dan in de vorige slaapkamer en het raam sluit niet helemaal dus 'S nachts hoor je nog veel 'stadsgeluiden'.
Er werd gezegd dat het woensdag gemaakt zou zijn dus we zullen zien.

Op dit moment zit ik op kantoor, nog een uurtje en mijn eerste werkdag bij Global Student is voorbij.

God wat was ik nerveus vannochtend! In de nacht ben ik meer dan 4 keer wakker geworden en toen ik de laatste keer op mijn telefoon keek was het 6.29.
Ik ben uit bed gegaan en heb een sigaretje gerookt en bedacht over hoe het zou zijn op werk.
Uiteindelijk valt alles reuze mee!.
Het personeel is echt heel aardig. Er zijn nog twee of drie mensen die ik moet ontmoeten maar dat komt in de loop van de week.

Toen ze tegen me zei je gaat bij de receptie zitten was het eerste wat ik dacht nee he.. daar gaat mijn stage opdracht. (want je mag officieel geen receptiewerkzaamheden doen voor school)

We gingen met ze allen naar de vergaderzaal en hier legde ze uit wat ze ongeveer in gedachten had voor mij om te doen.

Er stond als eerste week 1: Kennis maken met het personeel.
Receptie werkzaamheden verrichten en bij de verschillende mensen in kantoor binnenlopen en erbij zitten om te zien wat ze allemaal doen.
Zodat ik zou begrijpen wie, welke werkzaamheden verricht en op welk gebied ze zich concentreren.
Ik ben hier erg blij mee want zo kan ik iedereen een beetje leren kennen en zien hoe het eraan toe gaat in het bedrijf.

Nadat ik gewend ben mag ik met Bakil verschillende universiteiten bezoeken om studenten te interviewen en foto's te maken voor de facebook pagina/blog/website.
Ook zal ik samen met hem verschillende studenten bezoeken die bij 'homestays' zitten. Deze studenten betalen 100nz dollar meer dan dat ik betaal maar daar word de was gedaan, er word gekookt etc.

Hij bood aan om voor mij een homestay te zoeken. Ik heb gezegd dat ik op dit moment goed zit (want ik vind het al duur zat, ookal is het goedkoper als je het gaat doorrekenen) Ik heb nu net mijn plekje gevonden en wil dit voorlopig wel zo houden.

Ik mag daarna verschillende marketing concepten gaan ontwikkelen en bekijken wat op dit moment werkt voor Global Student + feedback geven.

Ook vertelde ze me dat de werktijden redelijk flexibel zijn.
kom je binnen om 9:30 dan werk je tot 5:30.
kom je binnen om 9:00 dan werk je tot 5:00
(werk je over dan mag je later beginnen)
Werk je in het weekend? dan krijg je maandag vrij (en soms ook dinsdag)

Het leukste is dat ik plekjes mag opzoeken waar ik graag naartoe zou willen. Als ik mijn camera zou meenemen en er een reisverslag van zou maken mag ik een paar dagen vrij nemen (DOORDEWEEKS).
Deze dagen tellen gewoon als werkdagen omdat je Marketing materiaal verzameld waardoor Nieuw-Zeeland aantrekkelijker wordt voor de verschillende studenten daarna kan ik de verhalen laten vertalen in arrabisch en chinees en dit kan dan op facebook of op andere manieren gepromoot worden.

Ik heb dus al een beetje opgezocht waar ik naartoe wil gaan :D
maar er is zoveelt te zien! Echt belachelijk gewoon.
Geen idee waar ik al de tijd vandaan moet halen.

Ik had mijn lunchbreak (mijn lunch word betaald) ze zei: that is the least i can do for you. Ik heb dr hartelijk bedankt en ben toen beneden gaan eten. De baas van dit restaurantje bood me gelijk een baan aan.
Hij zei als je klaar bent bij Global Student kan je gelijk hier verder werken. Ik dacht eerst dat hij een grapje maakte maar hij meende het.

Ik heb er even over nagedacht en ga het doen.
Ik heb wel gezegd dat ik eerst maar een paar dagen per week wil werken om te kijken of het wel past (want mijn werkzaamheden bij Global Student gaan voor alles natuurlijk!).
Dit zou betekenen dat ik van 9-5 werk en dan van 8-half2.
En dat betekend dus 3 nachten per week, 6 uurtjes slapen.

Hopen dat ik het volhou!







Recente Reisverslagen:

06 Januari 2013

Loved ones always in your heart

02 Oktober 2012

no matter where you live, drama is everywhere.

28 September 2012

Brutale mensen hebben de halve wereld
Manon

23 Years old Loves to travel Loves to eat Loves to talk Loves to do just that bit more All my travels in short stories, Well not so short.

Actief sinds 13 Sept. 2012
Verslag gelezen: 330
Totaal aantal bezoekers 6689

Voorgaande reizen:

21 Maart 2016 - 06 Mei 2016

je vais aller d'autre fois

14 September 2015 - 28 Februari 2015

Dar bin ich wieder

24 Juli 2013 - 24 Januari 2014

Bienvenidos a México, viaje dos

18 Augustus 2013 - 18 Augustus 2013

kleine stapjes, grote avonturen

16 September 2012 - 28 September 2012

Brutale mensen hebben de halve wereld

10 September 2012 - 10 Februari 2012

Stuck on Bayunairport

Landen bezocht: