Loved ones always in your heart
Blijf op de hoogte en volg Manon
06 Januari 2013 | Nieuw Zeeland, New Zealand
Net een geweldige reis van twee weken achter de rug, de lange verhalen over dit andere schitterende gedeelte van Nieuw-Zeeland zal nog volgen.
Nu wil ik eerst even mijn hart luchten voor degene die het willen lezen.
Ik wilde een taxi.
Een taxi die mij mijn nieuwe leven in zou begeleiden. Na teveel uren die menselijk zijn gespendeerd te hebben op een klein vliegveld was ik haast mensenschuw geworden en vooral aziatenschuw.
Wat kon mij die ritprijs nou schelen. Ik wilde niet meer opgekropt tussen mensen staan met twee gigantische koffers. Ik was dan eindelijk aangekomen in Nieuw-Zeeland en daar wilde ik als een diva naar mijn nieuwe onderkomen gebracht worden. Ik kon niet meer wachten. Mijn geduld was op.
Ik zat nog geen 4 dagen geleden in een hostel en was al anderhalve week aan het reizen door het Zuidereiland. Dit nieuwe leven waar ik zo naar uit had gekeken is dan al een hele tijd aan de gang.
'The expire date' is over exact 5 weken vanaf morgen. Ik zie er tegenop om te vertrekken maar vind het ook wel fijn om weer naar huis te gaan.
gemengd gevoel..
Ik heb het gevoel dat ik zoveel dingen heb gemist, terwijl ik druk bezig was en ben mijn leven hier op te bouwen. Ik heb mijn eigen thuisgevoel gecreerd in dit land ver weg van huis.
Ik zat op het Zuiderieland en verlangde meer terug naar mijn bed in mijn appartement in Auckland dan naar mijn bed thuis. Wat een voldoen maar raar gevoel geeft. Ik miste mijn meissie in Auckland en de stad met al zijn drukte.
Sinds ik hier ben heb ik al zoveel meegemaakt, wat ik nooit zou kunnen verwachten toen ik op het vliegtuig stapte hiernaartoe.
Ik heb mij zielsgelukkig maar zeker ook ziels ongelukkig gevoeld. Het leven komt met ups en downs, waar je ook ter wereld bent, dat weet iedereen.
Alle mensen die ik hier heb ontmoet. Al die mensen met hun eigen verhaal. en alle verhalen onaf.
Behalve eentje...
Deze jongen heeft zoveel indruk op mij gemaakt en ik mis hem verschikkelijk. Sommige gebeurtenissen had ik liever ondaan gemaakt. Jammer genoeg is dat onmogelijk.
Ik voel me gelukkig met de tijd die ik samen met hem heb mogen doorbrengen. Er waren nog zoveel dingen die ik hem wou vertellen, nog zoveel plekjes die ik samen wou bezoeken. Alle plannen zijn ineens in rook opgegaan. Ik had het hem zo gegund om naar Japan te gaan en zijn familie te kunnen zien na zijn studie., zijn zusje zou kunnen zien opgroeien en van alle mooie dingen in het leven zou kunnen genieten, gewoon zoals hij elke dag al deed.
Want zoals we vaak tegen elkaar zeiden:
'We are fucking lucky blessed bastards'
Gelukkig mag ik een gedeelte van hem meenemen en kan ik deze plekken toch nog 'samen' bezoeken.
Ik kan zijn ouders daar niet genoeg voor bedanken. Geweldige mensen en ik heb dan ook ongelofelijk veel respect voor hoe zij met het verlies omgaan.
Vandaag was een moeilijke dag, lopend door de stad die me herrinerd aan alles maar dan ook alles. Maar ik ga ervoor zorgen dat ik alles herriner met een glimlach, ook als die gevuld is met tranen.
Ook heb ik mijn één gekke vriendinnetje weer om me heen en zijn we samen wezen lunchen bij 'waterfront'.
We gaan dan ook zeker nog een drankje doen bij zijn favoriete plekje hier in Auckland.
Ik heb een gedeelte van mijn hart niet alleen verloren aan dit land maar ook aan de mensen die ik heb ontmoet. Dit worden vrienden voor het leven.
Mijn leven zal niet meer hetzelfde zijn en daar heb ik vrede mee.
Deze ervaring heeft mij zoveel sterker gemaakt en dat zal het blijven doen. (dit zal ik ook zeker nodig hebben bedenkend dat ik weer 17 uur tussen spugende chinezen mag spenderen onderweg naar huis :P)
Ik heb mezelf hier nog beter leren kennen, ik ben trots op alle mensen om mij heen en ben de kleine dingen en vriendschappen thuis alleen nog maar meer gaan waarderen.
Had alleen zo graag nog één keer dat vanzelfsprekende whatsapje willen hebben:
Hola Linda, como estas?
Lessons are so boring as usual, I am almost done, Can you come downstairs in 10 min?
en dat we dan een sigaretje zouden roken en hij zou zeggen: ik moet echt stoppen, rook teveel sinds ik met jou omga en daarna naar elkaars verhalen en roddels zouden luisteren en dat ik dan vanzelfsprekend weer terug aan het werk zou gaan en hij naar school maar ondertussen stiekem tijdens werk en school door gekke filmpjes en foto's naar elkaar zouden sturen omdat vervelen nou eenmaal saai is.
We zouden bedenken wat zijn kamergenootje dit keer voor ons zou koken en waar we s'avonds of doordeweeks heen zouden gaan.
Sommige dingen komen onverwachts en ik hoop dat het gebeurd met een reden.
Toch..
Al met al, ik zou dit voor geen goud willen ruilen en ben blij dat ik nog 5 weken de tijd heb om hier rond te scharrelen en vooral om ook weer hard aan het werk te gaan want mijn stage en collega's zijn leuk.
Ben benieuwd naar alle gekke vakantie + oud en nieuw verhalen.
Hierbij verklaar ik: New Zealand, I Love You <3.
-
13 Januari 2013 - 17:50
Patrick En Susanne:
Wat een even prachtig als ontroerend verslag, Manon,
over wat je in de laatste 3 maanden al niet meegemaakt hebt.
Bedenk (voor zover je dat al niet doorhebt): alles heeft een reden.
(gewoon voor het idee; kijk je verslag van 3 maanden geleden er nog maar eens op na :-) )
wij wensen je nog 4 bijzondere weken toe en we zien je graag weer terug in het Nederlandse
patrick en susanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley