México, muy bonito

Na mijn avonturen in Nieuw-Zeeland stond het al snel vast, mijn tweede reis zou México worden. Ik wilde sowieso Spaanstalig gaan studeren, het land maakte niet uit. México was de keus omdat ik graag wilde weten in wat voor cultuur hij is opgegroeid, hoe zijn leven eruit zag buiten Nieuw-Zeeland om. De verhalen die hij vertelde waren mooi en sprookjesachtig.

Hier wil ik hem loslaten, genieten van zijn cultuur en beetje bij beetje de pijn laten gaan en hopen dat ik meer rust krijg als ik weet in wat voor land hij opgegroeid is. Mede hierdoor ben ik toch de uitdaging aangegaan ondanks alle enge verhalen.

De angst voor vliegen en om weer een half jaar weg van huis te zijn was al stukken minder dan toen ik vertrok naar Nieuw-Zeeland. Logisch ook, dit keer wordt de tweede keer lang weg van huis en je weet een beetje wat je kunt verwachten. ( In zekere zin natuurlijk want México is totaal anders in vergelijking met Nieuw-Zeeland).

De vluchten zijn goed verlopen en waren al veel minder eng, je raakt eraan gewend en gelukkig duurde het allemaal ook niet zo lang voor mijn gevoel. Het was van Amsterdam naar Atlanta in 10 uurtjes dan 2 en een half uur wachten en toen van Atlanta naar Mexico-stad in 3 uurtjes. Het tweede vliegtuig was wel erg klein waardoor het zweet me toch een beetje uitbrak. Je zou maar neerstorten voordat je México bereikt heb, spookt dan toch wel in m'n hoofd.

Toen we bijna gingen landen zag je het dan.. México stad.. MEGA GROOT. echt bizar om te zien. overal waar je kijkt, zover als je kan kijken zie je gebouwen, wegen, auto's. Het is echt druk!
Ik had al moeite met de straten te vinden in Auckland, Auckland past waarschijnlijk meer dan 600x in México stad.

Ik zag alle verdwaal scenario's al voor me.
De man die naast me zat was een Amerikaan die zijn vriendin ging opzoeken die in de stad woonde. Ook hij had vreselijke verhalen en terwijl ik eigenlijk al dacht het zal allemaal wel meevallen gooide deze Amerikaan er weer een schepje bovenop.

eenmaal aangekomen op het vliegveld stond de vriend van de huisbaas al klaar met een bordje Manon de Graaf. TEC.
geprobeerd om te pinnen maar kreeg met man en macht geen geld uit de muur.
Onderweg naar mijn huis hebben we veel gelachen, hij spreekt gebrekkig Engels en ik spreek gebrekkig Spaans dus samen met een beetje handgebaren en Spaans en Engels doorelkaar kwamen we een heel end.
Hij liet me zien waar TEC was (ook mega groot).
Daarna zijn we ergens wat gaan eten en heeft hij wat boodschappen gedaan in een Supermercado die ook mega was.
Omdat ik geen geld uit de muur kreeg heeft hij het betaald.

Eenmaal thuis was een drama.
Er was geen licht, geen gas, geen water. niets....
Ik had een jetlag en was doodmoe en het enige wat ik wilde was slapen het was alweer 12 uur en was lang genoeg wakker geweest. ik verlangde naar een bed i.p.v. knikkebollend op een vliegtuig stoel in slaap vallen.

Na meer dan een uur van alles en nog wat proberen was ik het zat. Kom morgen maar terug en regel het dan ik wil nu echt graag slapen.
Oké zei hij, hij bood me nog een hotel aan maar ik had geen zin om met al m'n koffers en spullen weer naar een hotel te gaan. We hadden net alles het huis binnen gebracht.

Toen kwam teleurstelling nummer twee. ik vind mijn bed te hard.
Binnen kort is dus het plan om te vragen voor een topmatras.
Heb in de winkels gekeken maar dan moet je het matras en het topmatras betalen en je betaald per week. Met mijn gebrekkige Spaans kan ik nog niet uitleggen dat ik alleen een topmatras wil en gelijk heel het bedrag wil betalen. pagar ahora nog wat haha..

De volgende dag is dezelfde man me op komen halen en zijn we naar Mexico-stad gegaan. Toen we daar eenmaal aankwamen was ik blij. Het zonnetje scheen, de sfeer is goed. Het is echt een gave stad!
Ik baal ook wel dat mijn huisje in Atizapan staat.
(maar ben er achter gekomen elke internationale student van Tec woont in Atizapan. Ik weet ook al een beetje wie waar gaat wonen dus het wordt hier alsnog heel gezellig).

Na ons bezoek aan México stad en het antropologische museum zijn we wat gaan eten in een restaurantje. Ik had voor de veiligheid maar een Hamburguesa besteld. De dag daarvoor hadden we taco's gegeten op de markt het is heerlijk maar mijn maag moet er nog wel aan wennen.
De hamburguesa was een slechte keus. Niet goed doorbakken en nog rosé van binnen. Ik wilde niet onbeleefd zijn dus heb het meeste opgegeten maar dat heb ik geweten de volgende dag.. wat een buikpijn!

Voordat we naar Mexico stad gingen moesten we nog naar de bank om te kijken of ik al geld uit de muur kon krijgen. We liepen mijn straat uit en pal voor onze neus: marktkraampjes zo ver als je kon kijken.
Zo leuk! dus ik gevraagd of we over de markt konden lopen en dat was prima. Alles vers! Hele kippen, gekke groentes waar ik nog nooit van heb gehoord. Allemaal eet kraampjes, keek mijn ogen uit.
Ben de naam al weer vergeten hoe ze deze marktjes noemen.

Na al deze indrukken wel weer redelijk vroeg mijn bed in gegaan. want na 7 uur s 'avonds word ik doodmoe. Blijf wel netjes op tot 11 maar daarna gaat mijn lichtje toch echt uit.

Elke ochtend word ik wakker tussen half 8 en half 9 en vraag ik mezelf altijd af wat ga ik nou doen.
Want omdat ik op dit moment één van de eerste studenten ben. (andere zijn reizen naar bijvoorbeeld Cancun) is het toch wel erg rustig.

Ik heb een beetje op Facebook gekeken of er studenten van Amikoo waren die wat wilde gaan doen. En die waren er :).

Ik was uitgenodigd om te gaan eten bij familie, Ik heb de universiteit van buiten gezien. ( het was nog gesloten maar we mochten het terrein op) en s 'avonds hebben we nog wat gedronken zoals het hoort :)
Echt super gezellig! het was een klein barretje waar ze aan het zingen en dansen waren. typisch Mexicaans.

De dag daarna ben ik met twee studenten van Amikoo sushi gaan eten bij Sushi Rol. Heerlijk sushi! je betaald 1 euro voor 10 stukjes. echt spotgoedkoop. Heerlijk gegeten en daarna heb ik nog twee studenten ontmoet die heel vlakbij mij wonen. In het huis waar dus waarschijnlijk zoals gezegd wordt ieder jaar de meeste feestjes plaatsvinden.

Toch wel handig. 2 minuten lopen en na het feestje lekker naar huis, géén rommel opruimen niks en toch rustig kunnen slapen.
Tuurlijk een feesthuis hebben is leuk maar als er teveel mensen komen eindigt het altijd in chaos. Kreeg al te horen dat ze vaak ruzie hadden met de huisbaas dus ik vind het prima.

Op dit moment loopt de schoonmaakster door mijn kamer heen en ze slaat geen plekje over. Wat wil je nog meer? HAHA.

Nu nog wachten tot Siegmar arriveert. want ik wil het terrasje boven opknappen. (misschien een bankje kopen of iets) maar dat krijg ik natuurlijk nooit naar boven getild.

Vanavond hebben de studenten me uitgenodigd om mee te gaan naar een feest het is jammer genoeg wel Electro, dacht ik.. dus ben benieuwd.

Groetjes uit México!. xxx