Here we go AGAIN

Ik weet even niet zo goed waar ik moet beginnen.
Dus ik begin maar bij het begin dat momenteel in mijn hoofd zit.

Nieuw-Zeeland was geweldig, México was geweldig. Allebei met eigen complicaties maar sommige dingen maken je zoveel sterker, hoe rot het ook mag zijn. Iedereen die ik daar ontmoet heb, (Ook de Mexicaanse die besloot om de benen te nemen na anderhalf jaar), ben ik dankbaar. Je leert zoveel van andere culturen en van je eigen Hollandse cultuur en vooral van jezelf, je normen en waarden, de dingen die jij het belangrijkst vind in vriendschappen, in de toekomst, in alles eigenlijk wel.
Soms krijg je gewoon dingen van het leven waarvan je in het begin dacht dat zal mij nou nooit overkomen!
Maar het is op je tanden bijten en doorgaan. Als nog zou ik het voor geen goud willen ruilen.
Deze reizen hebben me gemaakt tot wat ik nu ben, altijd op zoek naar een uitdaging.
En zoals iedere reiziger weet, hoe het ook loopt, deze avonturen neemt niemand meer van je af! Je blijft het altijd met je mee dragen.

Ik heb vrienden voor het leven eraan overgehouden en ieder jaar ga ik toch zo'n 5 keer op pad om ze allemaal te bezoeken, eerlijk is eerlijk, vaak komen ze ook naar Nederland en dan spelen we hier toerist. Zo heerlijk om een toerist te zijn in je eigen land!
Ik ben eindelijk naar Colombia geweest om daar één van mijn liefste vriendinnetjes op te zoeken die ik ontmoet had in México. Ik wil snel weer terug want er is nog zoveel wat ik wil zien van Colombia en mis dat gekke kind nu al!.

Sinds september weer een nieuw avontuur. Ik woon in Duitsland!
Oost-Duitsland wel te verstaan.
Ik ... daar komt het.... ga EINDELIJK afstuderen!
aan de 'ik blijf een eeuwige student fase' komt nu dan toch echt een einde.

Met mijn eerste reizen ben ik altijd in het vliegtuig gestapt en moest ik minimaal 10 uur vliegen en maximaal 30.
En nu ben ik gewoon mijn auto ingestapt, radio aan en na 10 uur een beetje op het gas trappen was ik dan in Chemnitz. Mijn huis voor de komende 6 maanden. (bijna 6 dan).

Ik weet niet of anderen dat ook hebben maar ik moet je zeggen nu ik zo dicht bij huis ben voelt het zo anders, minder 'big' misschien?
Terwijl het eigenlijk 'huge' is want ik kan géén Duits, dat probeer ik hier te leren en ik moet een goed acquisitieplan in elkaar zetten wil ik ooit dat mooie diploma in mijn handen krijgen. Zou dat door de afstand tot je echt thuis komen?

Misschien ook wel omdat nu het einde van mijn opleiding in zicht is, maar het is heel erg wennen.

In NZ en MEX had ik niet zo'n last van heimwee, je hebt je ingesteld op het feit dat je 7 maanden geen ouders, familie of vrienden om je heen hebt maar hier merk ik wel dat ik ze al mis. (ben 3.5 weken weg)
De beginfase is natuurlijk altijd even wennen. aan de ene kant voelt het wel ook weer fijn om volledig op jezelf aangewezen te zijn. even 'reloaden' van alles.

Het kan ook zijn omdat ik nu een vriend heb en vorige reizen ging ik altijd als vrijgezel op pad, dan was het alleen me-myself and I en nu heb je iemand waar je toch vaak aan denkt en ook mist. (wat ook wel behoorlijk nieuw voor me is). Ik hou heel veel van mensen maar echt missen, missen is er nooit echt bij geweest.

We wonen dicht bij elkaar in de buurt en kunnen elkaar dus vaak zat zien. De relatie hiervoor was een lange afstand relatie (de Mexicaan) dus dan weet je dat je elkaar maanden niet ziet en dan 2 of 3 maanden wel en daar stel je je dan op in and that's it.
Maar nu als ik hem mis kan ik bij wijze van spreken gewoon naar zijn huis rijden en hem knuffelen of bellen, dat is zo'n wereld van verschil.
en hij is zo leuk! (ken hem al veel langer maar nu passen de puzzelstukjes ineens in elkaar) Dit is een Hollandse en dat scheelt ook veel merk ik. Het gaat allemaal zo vanzelf en reizen willen we beide dus ik kan volledig mezelf bij hem zijn en hij heeft ook zoveel plannen en dat maakt me gelukkig. We zijn samen één maar belemmeren elkaar niet in persoonlijke ontwikkeling.

Dus nu ik dit zo teruglees kan het ook best zijn dat hij de factor is en niet de afstand? of misschien beide? in het leven kan alles toch?

Nu moet ik je zeggen, ik heb voor het eerst ook een fulltime kantoor baan waar ik toch ECHT aan moet wennen. (Hoe kan een mens 8 uur lang in een hok zitten en zijn taken doen? en dan een half uurtje pauze? please tell me!) Ik ben zo gewend aan de schoolbanken en tussenuren dat 8 uur achter een computer zitten een uitdaging is.
Terwijl van half 9 tot half 8 school minder vermoeiend is.

De branche is gelukkig heel interessant en ben al druk bezig met mijn Plan of Approach. Wat trouwens aan het einde van volgende week ingeleverd moet worden. (van mezelf)

Ik ben sinds dat ik hier ben, 14 september, 3 keer verhuisd.
Wat ook volledig nieuw voor me was. Ik had héél de auto volgepropt.
(zo ben ik!) ik had weer... 2 koffers vol!
en het erge is, door reizen heb ik geleerd om efficiënt in te pakken.
géén onzin, niet teveel vrouwen prulletjes en gewoon alléén het broodnodige. Maar nu dacht ik bij mezelf (als de tut die ik ben)
Ja maar hallo, ik ga wel naar Duitsland en ik moet afstuderen, het wordt daar kouder, ik heb mijn eigen huisje weer. Ik neem gewoon alles mee wat ik nodig denk te hebben. Er was genoeg plek in de auto, nadat ik de subwoofer installatie eruit had gehaald haha.

Dus ik heb al die troep al 2 keer terug in mijn auto moeten stoppen.
Dus ik heb 2 keer mijn auto in en uitgepakt.
Ik wilde concluderen: moving out is so much more of a mess then moving in. Maar ik weet niet of ik daar nog wel achter sta. aangezien ik bij beide appartementen op de derde verdieping woonde en al mijn uitgekozen troep dus zelf moest sjouwen.
Positief puntje! Er was géén overlap qua tijd van het ene naar het andere appartement dus ik heb in het weekend heerlijk in een hotel geslapen!!



Dit is nu het einde van mijn derde werkweek en het wennen gaat steeds beter. Mijn huisje is volledig ingericht. Ik ben zelfs naar de IKEA geweest voor een bureau in mijn huisje. (en vanzelfsprekend zelf in elkaar gezet)
de boodschappen zijn binnen (mega mega supermarkten hebben ze hier, happy me) en ik ben er eindelijk achter waar het afval wordt weggegooid! Alléén nog de wasserette vinden en mijn leven is compleet!
Kan ik eindelijk eens 'Friends' nadoen of al mijn was verpesten hahaha.
Al mijn zondagen zijn dus al volgepland met een boek en draaiende wasmachine's.

Dus als er iemand is die in Chemnitz heeft gewoond heeft of er woont en weet waar die wasserette is, das müchte ich gerne wissen! Mijn duits wordt aan gewerkt hoor haha.

En die Duitsers zijn gek hoor met hun feestjes en hun zelf gemaakte drank mengseltjes.

Dit weekend ga ik lekker naar huis toe want het thuisfront moet even geknuffeld worden.

Als afsluiter: nu ik toch in de buurt ben staat nog op mijn lijstje:
- Praag
- München
- Stuttgart
- Dresden
- Leipzig

Wat is zeker aan te raden?
Of wat is een must-see daar?


Tschüsies auf Deutschland.

xx