kleine stapjes, grote avonturen

Dit zal waarschijnlijk niet mijn beste stemming zijn waarin ik nu schrijf maar we gaan het erop wagen.

Aanstaande maandag ben ik al precies een maand in México.
en ook al ben ik niet met de trip van dit weekend meegegaan, ik heb het prima naar mijn zin.
Vele feestjes en leuke uitjes ben ik alweer verder.
Mijn eerste week school zit erop en toen kwam de realiteit toch even bruut binnen vallen. Mijn Spaans is absoluut niet van een waardig niveau en dan te bedenken dat al mijn lessen in het Spaans is.
Omdat ik toch graag iets wil begrijpen van de lessen die ik heb, heb ik één vak in het Engels gekozen en dat is toch wel een leuk lichtpuntje in mijn week. Ook al heb ik het super naar mijn zin op school en zijn de lessen interessant (althans wat ik ervan versta), het is lastig.

Het is wennen dat ik voor het eerst een taal niet totaal onder controle heb. Dat ik niet alles kan begrijpen frustreert me toch bijzonder veel.

Alle klasgenootjes zeggen dat ik er over twee maandjes om kan lachen dus hier houden we aan vast. En de frustratie ben ik gelukkig aan het omzetten in het echt willen leren van de taal.

We hebben een leuke groep van veel verschillende culturen en alhoewel 60 procent van de groep frans is, is er genoeg diversiteit.

Er staan al aardig wat tripjes in de rij, wachtend om beleefd te worden.
Zo is er een all-inclusive weekend in Acapulco en een week naar Cuba in december en zo nog vele weekenden waar nog weken over gepraat gaat worden.

Mijn reizen voor na mijn studie hier heb ik nog niet echt gepland en eerlijk gezegd heb ik het nu veel te druk met school om hier echt aandacht aan te besteden.

zo moet ik aanstaande maandag mijn eerste presentatie geven in het Spaans over mijn rolmodel en een filmpje kijken waarbij we vragen moeten beantwoorden. Het wordt weer een drukke week waar ik toch een klein beetje tegenaan hik want ook al doe ik mijn uiterste best er zijn genoeg studenten in de klas die zien dat ik er af en toe echt geen hout van snap wat er gezegd wordt. Gelukkig is er hulp aangeboden en pak ik dit met beide handen aan. Zeker nu we ook projectgroepjes hebben en niet iedereen goed Engels kan.

Het wordt en is een grote uitdaging maar ik zou mezelf niet zijn als we dit gewoon open-minded aan gaan pakken.
Even though the road will be difficult, walk it with a smile on your face, like no one can handle our pace. Like keeping up would be a full time job.

Ik ben nog steeds aan het bedenken wat ik mee ga nemen voor al mijn vriendinnetjes en mijn familie. Gelukkig heb ik nog 6 maanden om te bedenken waar ik ze mee ga verassen.

één ding weet ik zeker, dit wordt weer een top avontuur waar ik uren over kan praten als ik eenmaal weer thuis ben en ook al is het nu even moeilijk. ieder mens moet weleens door de zure appel heen bijten.

Mijn appel is zoetzuur en het zal niet lang meer duren voordat het alleen maar zoet proeft.

Dit is nu mijn tweede avontuur en heb nu al een lijstje aan de muur hangen welke andere landen het slachtoffer worden van mijn 'Wanderlust'.

Vanuit mijn ongelofelijke rommelige kamer, zeg ik slaaplekker en op naar een nieuwe dag vol verassingen.

Recente Reisverslagen:

01 Januari 2014

Last days of Mèxico.

19 November 2013

differences

05 November 2013

op visite in het land van de vele bacteriën